AH!! MEDINE...

Ah! Medine;
Ne şanslı bir beldesin şu yeryüzünde,
Bir yüzünü dönmüşsün, Mekke gibi bir kıbleye,
Bir yüzün dönük, cümle aleme.

Ah! Medine;
Olgunluğunun dem çağında, aldın da O’nu koynuna,
Yurt oldun, ev oldun, en sıkıntılı zamanlarında,
Ezanı ilk sen duyurdun, uçsuz bucaksız semalarında.

Ah! Medine;
Uhud dağındaki savaşçıların nöbetini tutuyor hala,
Seyyidüşşüheda Hamza’nın komutasında,
Bir bölük askerin ile kafa tutuyorsun dünyaya!

Ah! Medine;
Kur’an’da övülen Kuba mescidi senin koynunda,
Alemlere Rahmet; uyuyor Kubbetu’l Hadra’da,
Bir kutlu misafir ki; alemler doymadı O’na…

Ah! Medine;
Kazma ile sınırlarını belirleyen Muhammed’e,
Hasretin geçmedi mi hala, o gül kokulu tenli’ye,
Müsaade et birazcık sebeplenelim biz de;
Doymadın mı hala, o güzeller güzeli Ahmedin’e!…