Ey
hastalıktan şekva eden biçare adam! Hastalık bazılara ehemmiyetli bir
definedir, gayet kıymetdar bir hediye-i İlahiyedir. Her hasta, kendi
hastalığını o neviden tasavvur edebilir. Madem ecel vakti muayyen
değil; Cenab-ı Hak, insanı yeis-i mutlak ve gaflet-i mutlaktan
kurtarmak için, havf u reca ortasında ve hem dünya ve hem ahireti
muhafaza etmek noktasında tutmak için, hikmetiyle eceli gizlemiş. Madem
her vakit ecel gelebilir; eğer insanı gaflet içinde yakalasa, ebedi
hayatına çok zarar verebilir. Hastalık gafleti dağıtır, ahireti
düşündürür, ölümü tahattur ettirir, öylece hazırlanır. Bazı öyle bir
kazancı olur ki; yirmi senede kazanamadığı bir mertebeyi yirmi günde
kazanıyor. Ezcümle, arkadaşlarımızdan -Allah rahmet etsin- iki genç
vardı. Biri İlama'lı Sabri, diğeri İslamköy'lü Vezirzade Mustafa. Bu
iki zat, talebelerim içinde kalemsiz oldukları halde, samimiyette ve
iman hizmetinde en ileri safta olduklarını hayretle görüyordum.
Hikmetini bilmedim. Vefatlarından sonra anladım ki; her ikisinde de
ehemmiyetli bir hastalık vardı. O hastalık irşadıyla, sair gafil ve
feraizi terkeden gençlere bedel, en mühim bir takva ve en kıymetdar bir
hizmette ve ahirete nafi' bir vaziyette bulundular. İnşaallah iki
senelik hastalık zahmeti, milyonlar sene hayat-ı ebediyenin saadetine
medar oldu. Ben onların sıhhatı için bazı ettiğim duayı, şimdi
anlıyorum dünya itibariyle beddua olmuş. İnşaallah o duam, sıhhat-ı
uhreviye için kabul olunmuştur.
İşte
bu iki zat, benim itikadımca, on senelik bir takva ile elde edilecek
bir kazanç kadar bir kar buldular. Eğer ikisi, bir kısım gençler gibi
sıhhat ve gençliğine güvenip, gaflet ve sefahete atılsaydılar; ölüm de
onları tarassud edip tam günahlarının pislikleri içinde yakalasaydı; o
nurlar definesi yerine, kabirlerini akrepler ve yılanlar yuvası
yapacaklardı.
