"Evvel
yaratılışı düşünür. Der ki: Nutfeden alakaya, alakadan bir çiğnem ete,
bir çiğnem etten ta insanın yaratılışına kadar olan oluşumumuzu
görüyorsunuz. Nasıl oluyor ki, yaratılışı inkar ediyorsunuz?.. O, onun
misli, belki daha kolayıdır. Hem Cenab-ı Hak, insana karşı ettiği
ihsanat-ı azimeyi kelimesiyle işaret edip der: "Size böyle nimet eden
bir zat, sizi başıboş bırakmaz ki, kabre girip kalkmamak üzere
yatasınız." Hem işareten der: Ölmüş ağaçların dirilip yeşillenmesini
görüyorsunuz. Odun gibi kemiklerin hayat bulmasını kıyas edemeyip inkar
ediyorsunuz. Hem gökyüzünü ve yeri yaratan, gökyüzü ve yerin meyvesi
olan insanın hayat ve ölümünden aciz kalır mı? Koca ağacı idare eden, o
ağacın meyvesine ehemmiyet vermeyip başkasına mal eder mi? Bütün ağacın
neticesini terketmekle, bütün kısımlarıyla hikmetle yoğrulmuş yaratılış
şeceresini faydasız ve boş yapar mı zannedersiniz? Der: kıyamet günü
sizi diriltecek zat öyle bir zattır ki, bütün kainat O'nun emrine hazır
askeri hükmündedir. Allah'ın ol emrine feyekûne karşı tam bir
teslimiyet ile boyun eğer. Bir baharı yaratmak, bir çiçek kadar ona
kolay gelir. Bütün hayvanatı icad etmek, bir sinek icadı kadar
kudretine kolay gelir bir zattır..."
