Arzulanan aile hayatı odur ki, hanımla bey ortak düşüncede ve anlayışta olsunlar, verecekleri kararlarını birlikte istişare ile versinler, 'evet'lerini, 'hayır'larını ortaklaşa tespit etsinler. Biri ötekini zorlamasın, baskıya maruz bırakmasın, ezip üzmesin İdeal aile hayatı budur.
Ne yazık ki, idealler her zaman gerçekleşmemektedir. Ya bey, ya da hanım tarafında farklı mizaç, kültür ve arzular bazen ağır basıyor, bu defa birinin ısrarlı isteğine ötekinin sabırla evet demesi mecburiyeti doğuyor. Böylece ailede anlayışlı bir sabır kahramanına ihtiyaç ortaya çıkıyor.
Bu gibi mecburiyetlerden dolayı deniyor ki:
Sabırsız aile hayatı olmaz. Sabır olmazsa karşılıklı hiddet, şiddet körüklenip havayı gerginleştirme söz konusu olur. Bu da aile hayatını zorlaştırır, gergin ve dargın bir ortamın oluşmasına sebep olur. Bu sebeple, sabır her yerde güzeldir ama aile hayatında daha güzeldir. Çünkü aile hayatındaki sabır, ailenin tüm fertlerini korumaya yönelik bir sabırdır. Aileyi korumaya yönelik sabır, sahibini, cennetin en yüksek makamlarına layık hale getirebilir. Nitekim ailede sabreden hanım ise cennet hanımlarının ablası makamına yükselebileceği gibi, sabreden bey ise cennet gençlerinin ağabeyi makamına çıkabilir.
Gazali Hazretleri, Mükaşefe'sinde aile içindeki sabrın böylesine yüksek mükafatını şöyle ifade etmektedir:
Hangi hanım beyinin uyumsuzluğuna sabrederse, Allah o hanıma, Firavun'ın zulmüne sabreden Asiye validemize verdiği gibi sevap verebilir. Hangi bey de hanımının uyumsuzluğuna sabrederse Allah o beye de, Eyyub Peygamberin sabrına verdiği gibi sevap verebilir.
Evet, İslam kültüründe aile hayatında sabır böylesine kutsaldır. Hem de bu sabrın içi (Batı'daki gibi) boşaltılmış değil, tam aksine cennet ödülleriyle doldurulmuş sabırdır. İmanlı bir ailede içi sevap dolu sabır, zorlanmadan kolayca göze alınabilir. Çünkü göze alınabilecek kadar büyük ve eşsiz mükafatı vardır bu sabrın. Zaten sabrın bu mutlu sonucu, ahiretten önce daha dünyada iken de hissedilir aile içinde.
Gazali Hazretleri ailedeki sabrın neden bu kadar önemli olduğunu anlatırken şu mühim noktaya da dikkat çekerek der ki:
Allahu Azimüşşan, içinde İslami hayat yaşanacak yuvanın dağılmasına razı değildir. Mutlu şekilde devamını istemektedir. O yüzden devamını sağlayacak sabırlı beylere Eyyub Peygamber sabrı sevabını, sabırlı hanımlara da Asiye validemizin sabrı sevabını vaat etmektedir
Aile içi sabrın tartışılmaz önemini böylece tespit ettikten sonra, gelelim sabra zorlayanla, sabredenin Allah yanındaki farklarına. Biri hep baskı yapıyor sabra zorluyor; diğeri de hep baskıyı sinesine çekip sabretmeyi tercih ediyor. Sonunda ikisi de bir olur mu Allah yanında? Bakın sabra zorlayanla sabredenin Allah yanındaki durumuna:
Ailede sabra zorlayan zalim, sabreden de mazlum sıfatını alır! Allah adalet sahibi olduğundan zalimle mazlumu eşit tutmaz. Zalimin karşısında mazlumun da yanında olur. Onun için sabra zorlayan iyi düşünmelidir. Çünkü eninde sonunda İlahi adaleti karşısında bulup zorlamasının hesabını verecektir. Sabreden de hiç mahzun olmamalıdır. Çünkü o da eninde sonunda sabrının sevabını alıp sevincini yaşayacaktır. Sonuç böyle olunca düşünmek gerekecek. Zorlamanın hesabı mı, sabrın sevabı mı bizi beklemeli? Ne dersiniz? Kalbinizdeki müftü ne diyor?
