Bu aralar sık sık yalnız kalır oldum..
Sık sık odamda sessizce ağlar..
Kimseye hiç bir şey anlatma...z oldum..
Kimselerede karışmaz..
Kendi halinde..
Ama kimsesiz gibi..
Yalnız sadece yalnız..
Korkar oldum düşündüklerimi söylemekten..
Birilerine iyilikleri için bile olsa bir şeyler yapmaktan..
Birileri için çabalamaktan..
Onları dinlemekten ve fikir vermekten..
Korkar oldum işte..
Anlatamaz oldum derdimi.. Ve anlayan bulamadımda..
Neden mi bu hale geldim..
Neden mi bu kadar soyutladım kendimi..
Ve yalnızlığı seçtim..
Bir bir gittiler çünkü..
Her arkamı döndüğümde iş çevirdiler iyiliği için uğraştıklarım..
Kendimden çok onları düşündüklerim bencilleştiler bana karşı her ne olduysa..
Yaralarımı sarsınlar diye beklediklerim daha çok tuz bastılar her defasında..
Ve ben böylesine ürkek oldum..
Yeniden birileri incitmesin diye..
Dedim ya her güvendiğim sırtının dönüp bir bir gittiğinden..
