İçim de saklı duran , saklandığım bu şehirde yaşamsal davranış biçimlerinden geriye büyümekten değil içimde ki sesi yitirmekten korkan bir ‘’ben’’ kaldım … Ne esrem var,ne ötrem Ne beni durduran cezmim, Ne bana ben katan bir şeddem var Ne elimi tutan bir harf, Ne anlam katan bir harekem Kalakaldım sayfalar ortasında, Bir okuyan bekledim, Bir hıfzeden belki Gölgesini istedim bir dostun med gibi SIZIM ELİF SIZISI. Rabbim ben artık seslerin ortasında sessizliği arayanlardanım Gördüklerimin yaşadıklarımın sancısını hissedemez oldum Yalvarıyorum ölümü unutmadan ellerimden tut Yoksa düşeceğim … (alıntı)
