Anne! Ne olur duy beni…Uzat elleriniDokun banaİhtiyacım var şu an sanaAğlamak istiyorum dizlerinde kana kanaNeden tanıtmadın ki dinimi banaNeden aşık değilim ben rasulullah’aAnne duy feryadımıAcıtıyorlar durmadan içimde kanayan yaramıEy Ana! Kabrimde yapa yalnız bıraktın beni,Münker ve Nekir sormadı bile derdimiBana cehennemde yer hazırlamışsın anneHatırlıyor musun balım derdin dünyadayken banaSinekler uçuşurdu üzerimde de aldırmazdınHoşuna bile giderdi bu durumSinekler diyorum anne bana mahrem olan erkeklerÇırıl çıplak gezerdim;Gençsin güzelsin gez kızım hayatını yaşa derdinŞimdi bana dünyadayken giydirmediğin elbiselerin yerineAteşler giydiriyorlar anneBiliyor musun anne ateşler içindeyimGençliğimi güzelliğimi ne biçim ziyan etmiş ne kötü harcamışım bir bilebilsenKurtarabilir misin şimdi beniGeceleri ateşim çıksa başımda beklerdinAzıcık fazla çıksa ateşim oturup benimle ağlardınMeğer o ateşler buzdan bir parçaymışGerçek ateş burada anne gerçek ateş bu ebedi yerde!Yine alnıma bezler koyabilir misin anne koyabilir misin?Dünyada döktüğümüz göz yaşları neymiş ki?Asıl şimdi oturup da ağla anne!Derdimize ağla çilemize ağla boşa geçirdiğimiz günlerimize ağlaAğla anne yalnızca ALLA için ağla… yalnızca ALLAH için…Çalış çabala boş durma anne ama yalnızca ahiret için ağla yalnızca ahiret için çalış çabala…Tek gerçek ve ebedi olan da bu anne!Ey ana tükendim anaDertler başımdaNeden öğretmedin ki dinimi banaNeden aşık değilim ben rasulullah’a
