Eski ümmetler zamanında her bin senede, şeriat (ayrı bir din) sahibi bir resul gelir, Allah’ın (cc) emriyle evvelki şeriati değiştirirdi. Her yüz senede de bir Nebi gelir, önceki şeriat sahibi peygamberin şeriatini değiştirmez, kuvvetlendirirdi.
Peygamber Efendimiz (asv)’den sonra peygamber gelmeyeceğine göre, kendisinden sonra İslam dinini her bakımdan ihya edecek, bid’atlardan temizleyip, Asr-ı Saadet’teki temiz haline getirecek, zahiri ve batıni ilimlerde tam varis, alim ve arif zatların gelmesi zarureti vardır.
Bir hadis-i şerifte: "Allah-u Teâlâ Hazretleri her asrın başında bu ümmetin işlerini, bilgilerini yenileyen, ona çeki düzen veren bir müceddid gönderir." (bk. Ebû Davud, Melahim,1) buyurulmaktadır.
Nitekim, Allah-u Zülcelal Peygamber Efendimizden sonra bu ümmeti yalnız bırakmayıp her asırda Beyazıt-ı Bestami Hz., Cüneyd-i Bağdadi Hz., Şah-ı Nahşibend Hz., İmam-ı Rabbani Hz., İmam-ı Gazali Hz., Mevlana Halid-i Bağdat-i Hz., gibi burada ismini zikretmeye imkanımız olmayacak kadar yüzlerce alim, müceddit, arif-i billah ile desteklemiştir.
Hepimizin de bildiği gibi bu zaman, hadis-i şeriflerde geçen ahir zamandır. Peygamberlerin dahi fitnesinden Allah’a (cc) sığındığı, İslam’ın garib olduğu bir zaman! Peki, bu zamanda, bu ahir zamanın fitnelerinden insanları koruyacak, ümmeti uyandıracak, dini ihya edecek alimler gelmemiş midir? Ve bundan sonra da gelmeyecek midir?
Tabi ki; bu 15. hicri asırda da ehl-i küfrün bütün saldırılarına, ehl-i bid’atın bütün menfi mücadelelerine rağmen, Allah-u Zülcelal, Ümmet-i Muhammedi yalnız bırakmayıp alim ve evliyalarıyla bizi desteklemiştir, destekleyecektir, inşallah.
Ayrıca şunu da belirtmeden geçemeyeceğim. Her peygamberin bulunduğu dönem, ne kadar kötü ve şedit ise o zamana gönderilen peygamber de o zamanın küfrü ile mücadele edecek kudret ve dirayette olmuştur.
Haliyle bu peygamberler, makam ve derece olarak diğer zamanlarda gelen peygamberlere göre üstün vasıf ve fazilette olmuşlardır. Bu nedenle, bu ahir zaman, diğer zamanlara göre daha kötü ve şedit olduğu için bu zamanda gelen ve hizmet eden alim ve evliyaların, diğer zamanlarda gelen alim ve evliyalardan üstün vasıflı, manevi dereceleri daha üstün olmaları tabii ve kaçınılmaz bir durumdur.
Bu sebeple bu zamanın alim ve evliyalarına; ahir zamanın zulümatının körlüğü ile sıradan zatlarmış gibi bakmamız, günümüzde yapılan büyük yanlışlıklardan biridir.
Eğer bu zamanda bir İmam-ı Azam, bir İmam-ı Şafii (ra) yaşasa idi, bu ahir zaman evliyalarının kıymeti daha iyi anlaşılacaktı. Anlaşılamıyorsa, bu bizim gibi cahil, şuursuz, gafil Müslümanların çokluğundan ve gerçek alimlerin azdan da azlığından kaynaklanıyor demektir.
Bu nedenle kim inkar edebilir ki; Bediüzaman Said Nursi Hz. gibi ilmiyle, irfanıyla, yazdığı Risale-i Nur Külliyatı’yla, bu asrın küfür ve dalaletine karşı, iman hakikatlerini balyoz gibi küfrün sırtına vurarak büyük bir iman hizmeti yaptığını. Vefatının ardından, eserleriyle ve talebeleriyle, her alanda bütün dünyaya yayılan, taktire şayan hizmetlerini kim inkar edebilir.
Yine son dönem alimlerinden Sülayman Hilmi Tunahan Hazretlerinin Kur’an’ın ve Kur’an ilimlerinin unutturulduğu bir dönemde, yetiştirdiği Kur’an talebelerinin toplumun dini hayatına yaptığı güçlü katkıları kim inkar edebilir?
Bu asrın başlarında, Ali Haydar Efendi Hazretlerinin irşat ve ilim hizmetlerini, yıllarca yılmadan devam ettiren Mahmut Efendi Hazretlerinin ve talebelerinin hizmetlerini kim küçümseyebilir?
Yine bu asra damgalarını vuran, dönemin manevi direklerinden Seyyid Abdülhakim Arvasi Hz., Mehmed Zahid Koktu Hz., Seyyid Abdülhakim Hüseyni Hz., Avlarlı Efe Hz., Gönenli Mehmed Efendi Hz., Abdurrahim Reyhani Hz., Muhammed Nurani Hz., gibi gönül ehlinin milletin manevi yaralarının tedavisinde mahir doktorlar gibi gönüllere hayat veren çalışmalarını, kim yok sayabilir?
Son olarak; bu ümmeti ateşten kaçırırcasına, tövbe kapısını ve gönlünü Mevlanaca herkese açan, milyonlarca insanın tövbe etmesine ve onbinlercesinin irşadına vesile olan Seyyid Muhammed Raşid Hazretlerinin oluşturduğu maneviyat atmosferini kim unutabilir!
Vefatından sonra da yetiştirmiş olduğu alim ve velilerle, günümüzde de irşat halkasını ziyadeleştiren, bataklıkta olan ümmeti çırpınırcasına kurtarmaya çalışan gayret, fedekarane çabalarını hangi iman ve akıl sahibi görmemezlikten gelebilir. Aflarına sığınarak bahsedemediğimiz alim, mürşit ve hizmet ehlinin bu asır şartlarının bütün bütün şeditliğine rağmen yapageldikleri hizmetlerini kim inkar edebilir.
Allah-u Zülcelal, bu asırda yaşayıp vefat eden, halen irşat ve hizmetlerini sürdüren mürşit, alim, hizmet ehli cemaatlerin hepsinden razı olsun. Tabi ki ehli küfür durmuyor; misyoner faaliyetleriyle İslam’ın gelişmesi karşısında daha çok küfürlerini kusuyorlar. Ehl-i bid’at, bu temiz Ehl-i Sünnet ve’l Cemaati ve manevi damarı olan tasavvuf ehline saldırılarına hiç bıkmadan devam ediyorlar.
Bizler, Ehl-i Sünnet ve’l Cemaat olarak, ister tasavvuf ehli olarak hizmet edenler olsun; ister daha başka sahalarda hizmet edenler olsun, her zamankinden daha fazla çalışmamız, birbirimize daha çok kenetlenmemiz, birbirimize köstek değil yardımcı olmamız kaçınılmazdır.
