Yavuz Sultan Selim zamanında, İran şahı kıymetli mücevherlerle süslü
bir sandık hediye gönderiyor Sultan Selime. Sandık açılıyor. İçinden
çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife kumaşlar çıkıyor.
Fakat bir de pis bir koku yayılıyor. Dehşet bir koku, herkes burnunu
tıkıyor. Neyse en alttaki bohçadan insan pisliği çıkıyor.. Yani
Osmanlıya acayip bir hakaret!!!!!
Cihan padişahı emir veriyor, herkes düşünsün, buna ince bir şekilde cevap
vermemiz gerekir.
Ve cihan padişahı yine çözümü kendisi buluyor. Aynı şekilde değerli
mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık hazırlatıyor. İçine o zamanın
Osmanlı İstanbul''unda imal edilen gül kokulu en nadide lokumlardan bir
kutu hazırlatıyor, en altına da küçük bir pusula ve bir satır yazı.
Gönderiyor.
Şah sandığı açıyor.
Açtıkça güzel bir koku ve en altta bir kutu lokum. Anlam veremiyorlar
tabii. Bizim elçi yiyor önce, sonra oradakilere ikram ediyor. Kutunun
içindeki pusulayı Şah okuyor:
"Herkes yediğinden ikram eder" !!!!!
