Hz. Hansa ilk olarak şairliğe şöyle başlamıştı:
Arada sırada bir-iki şiir söylüyordu. Fakat Esedoğulları kabilesi ile onun kabilesi arasındaki savaşta öz kardeşi Muaviye öldürüldü. Diğer üvey kardeşi Sahr da mizrakla yaralandı. Hansa Hatun bir sene kadar kardeşine ihtimamla baktı fakat yara bir türlü iyileşmedi. Sahr da bu yaradan kurtulamayıp o da öldü.
Hz. Hansa da bu iki kardeşinin ayrılığından müteessir olup bunlar için mersiye söylemeye başladı ve şair olup ortaya çıktı.
Hz. Ömer Hansa Hatunun çocuklarının Kadisiye’de şehit olmaları üzerine şehitlerin çocuklarının her biri için senelik iki yüz dirhem maaş bağladı ve Hz. Hansa’nın ismi de şehit çocukları ile birlikte anıldı.
Birgün Hansa Hatun Hz. Aişe’nin huzuruna gelmişti. Başında matem işareti vardı. Hz. Aisş de Hz. Hansa’yı böyle görünce dedi ki:
- Ey Hansa böyle yapma! Bu şekilde matem tutmayı dinimiz yasaklamıştır.
Hz. Hansa da şöyle cevap verdi:
- Ben bunu bilmiyordum böyle yapmanın men edildiğinden haberim yoktu. Fakat bunu böyle yaptığımın bir sebebi vardır.
Hansa Hatun böyle söyledikten sonra bu sebebi şöyle anlattı:
“Cahiliye devrinde babamın beni verdiği kocam çok müsrif bir kimseydi. Kendisinin de benim de bütün varımı yoğumu dağıttı. Kumara verdi. Bunun için parasız pulsuz kalıp muhtaç duruma düştük. Kardeşim Sahr malını ikiye bölüp bize bir şeyler vermişti. Az zaman sonra bu mal da heba olup gitti.
Hep dağıtıyor
Kardeşim Sahr benim parasız kalıp muhtaç duruma düstüğümü görmüş ve buna çok üzülmüştü. Geride kalan diğer hisseden de bana yine verdi. Karısı kendisine dedi ki:
- Bu böyle olmaz sen daha ne zamana kadar kız kardeşin Hansa’ya malını vermekte devam edeceksin? Onun kocası hep kumar oynuyor ve nesi var nesi yoksa hep dağıtıyor.
Sahr karısına cevaben şu şiiri söyledi:
- Yemin ederim ki ona malımın iyisini vereceğim o afife bir kadındır. Eğer ben ölürsem o da kendi başörtüsüyle benim matemimi tutar.”
Bunları anlatan Hansa Hatun sözlerini şöyle bitirdi:
- İşte ben de onun matemi için böyle yapıyordum.
Hz. Hansa 646 yılında vefat etti.
" 
