Seni Andım
“Bir gülün kokusunda
Seni andım dün gece”
Ve yüreğimi dağladı hasret sızın ince ince… Bir zulmet ki kaplıyor geceyi, gömüyor yıldızlarını kara bulutlarına ve susturuyor rüzgarı…
Bir zulmet ki sarıyor ruhu, üfürüyor tozların, ölüm çekmiş kefen kılıfını…
Yüreğe sızan rüzgarın serinliğinde, andı dilim seni ve gördü bir kez daha nasıl gülümsetebiliyorsun arş-ı bedeni…
Işığının keskin kılıcı deliyor karanlığı,
Özlemin tatlı ,ılık sarıyor yaramızı,
Seni andıkça ömür, uzatıyor her ânı…
“Titredim efendim
Seni andım dün gece
Sen doğdun ya efendim yıkıldı inanç putları
Açtığın gün var ya dünyaya gözlerini
Tüm evren dile geldi anlattı seni kuşlar
Batıdan doğuya
Yalan utandı yalanlığından çekildi bir kuytuya
Sevenler daha bir sevgiyle bağlandı
Seni görünce nuruna
Sevdayı katık etti herkes senin aşkına
Güzelliği doğruluğu öğrendi yürekler
Kayalar gibi zulme karsı
Sabretmeyi öğrendi bilekler.
Rabbine şükretmeyi buldu akıllar
Sen ey efendim sen doğdun ya
Uzattın ya ellerini ümmeti ümmeti diyerek
Sevdiğin bizlere gösterdin ya gideceğimiz istikameti
Bildin, öğrendin ya öğrettin.
Sen ey efendim aydınlığa doğan güneş gibisin
Nurunla aydınlığı parlatan
Can efendim canan efendim
Yüreğimde sakladığım hazinem gibisin
Gulden kokunla mis gibi
Kokmayan dünyada güldürensin
Sen karanlık gecede gökyüzünde oluşan
Ümmetinin üstüne doğan hale gibisin
Yüreğimde yeşillenipte tazeliği solmayan
Bir devre adını yazdırmış lale gibisin
Sen ey efendim!
Sen yüreğimdeki yüreksin
Andıkça adını gönülleri hafifletensin
Yaramana sevdayı harlayan ateşsin
Sen ey efendim!
Doğdun ya bize ümmeti ümmeti
Diyerek uzattın ya ellerini
Bağladın ya bütün mü'min kalplerini
Dinmez oldu sana yürek hasretliği
Gece ağarıncaya kadar sürecek bir senfoni
Güller arasında bülbüllere seslenen
Sanın askınla yanan gönüllere seslenen
Kayalardan sıyrılıp şelaleden beslenen
Durgun denizin söylediği bir senfoni
YA MUHAMMED (SAV)
YA MUHAMMED(SAV)
;sensin âlemlere rahmet......
