" " "KaYıP BiR ViCDaN MaSaLı " " "

Eğer, hali hazırda çarmıha gerilmeyi bekleyen sevdalarınız varsa, şimdilerde garip bir sürgündedir yüreğiniz.
Ya da yolcusuz yollarda yürümek size düşmüşse, tuhaf bir yorgunluk çökmüştür üzerinize.
Eğer, kıyıya vuran o deli dalgalar hep sizi anlatıyorsa, şimdi rahmet olup akasınız gelmeli çoraklaşmış gözlerden, sonra kupkuru ve hiç yaş görmemiş yanaklardan ağır ağır süzülmelisiniz.
Gözleriniz gizlese de hüzünlerinizi, çokta kalender değilsiniz. Çünkü, şimdilerde hiç büyümemiş, ele avuca sığmayan hırçın bir çocuksunuzdur.
Eğer, yüreğinizde her güne bir güvercin uçuruyorsanız, her birinin kanadında umut, her birinin beyazında barış varsa. Eğer, özenle büyüttüğünüz gülleriniz renklerini gözyaşınızdan alıyorsa, sazınızın her telinde yapamadıklarınıza dair ayrı ayrı ağıtlar yakıyorsanız. Ve eğer, ağlayan kadınların ellerinde mendil olup gözyaşlarını silemiyorsunuz diye içten içe kahroluyorsanız.
Metîn olun! Sizde hâlâ hayat var.
Şayet bunların hiç birini yapamıyorsanız, bunların yerine; uçan her güvercine sırtınızı dönüyor ve görmezden geliyorsanız. Umut, sizin için hiçbir anlam ifade etmiyorsa, ağıtlar canınızı acıtmıyorsa ve gözünüzün önünde öldürülen çocuklar için, diyecek bir sözünüz yoksa.
Başınız sağ olsun! Vicdanınızı kaybettik.
Şimdi, vicdanınızı gömme zamanıdır. Hadi, en güzel siyahlarınıza bürünün. Yasınız belli olsun. Vicdanınız yatırılınca musallaya boylu boyunca, kapkara gözlüklerinizin arkasında hıçkıra hıçkıra ağlayın(!). Ve sonra, vicdanım ne de iyiydideyin. Beni hiç üzmedi. Ne ağladı, nede beni ağlattı , diye de ekleyin.
Vicdanınızı kaybettiniz ama olsun, başka vicdanlar sağ olsun.
Şimdi, vicdanınızı kaybetmenin acısıyla masallar anlatın, vicdanlı tüm çocuklara. Olmayan vicdanları sızlata sızlata anlatın.
Güvercinlerin kanayan kanatlarından bahsedin önce. Sonra, sizin olmayan ama sizin gibi olan çocuklardan bahsedin. Hani, öldürülürken hiç sesinizin çıkmadığı o melek gibi yavrulardan.
Sonra, yitirdiğiniz güzel olan şeyleri anlatın bir bir. Meselâ; bir annenin gözlerine bakarak şöyle tatlı tatlı gülümsemeyeli ne kadar çok olmuşdeyin. Bir mazlumun ellerinden şöyle sıkı sıkı tutmayalı, göz göre göre utanmadan ağlamayalı, umut ve özlem kokan koca koca laflar etmeyeli ne kadar zaman olmuş diye iç çekin. Hayıflarınıza bir hayıf daha katın.
Masalınıza bir de mekân gerekir şimdi. Masalınızın geçtiği diyarlar için çokta uzaklara gitmeyin. Şöyle yakınlarda bir yerlerde geçsin masal. Bağdat kadar yakın olsun meselâ. Bağdat'ın uzak gibi göründüğüne bakmayın siz. Anaların duaları kadar yakındır Bağdat. Ve orada ki çocuklar da bizim çocuklarımız kadar güzeldirler.
Ve şimdi, çocuklar bu masaldan hiçbir şey anlamasa da, siz masalınızı alnınızın akıyla bitirin.
Gökten, üç yağmur tanesi düşsün ve üç umut. Biri; vicdanınıza , biri; bu masalı sevmeyen çocuklara, biri de BAĞDAT'a.

Çocuk Yürekli Mâsum Kent;Kudüs
Her taşta bir Muhammed öfkesi;
Her taşta bir İbrahim duası;
Her taşta bir gözyaşı;
Ve her taşta bir can;
Her can bir çocuk
Her çocuk KUDÜS
Bütün yazılmışlar adına kutlu şehre;
Ey Kudüs;
Uçurduğum her güvercinde ettiğim duam,yürek ağrım.
Ey Kudüs;
Ey gözyaşını saklayan belde;
Ey Kentler şahı;
Sende Peygamber kokuları,sende Musa,sende Miraç,sende Muhammed sende İsa,sende Kur'ân,sende İncil,sende Öfke,sende aşk.
Ey aşkın adı;
Ey aşıklar şehri;
Ey kudüs ;
Söyle hadi bir dile gel!Sakladığın gözyaşlarını dök üzerime ve konuş. Bildiğin ve bilmediğim sevdalarını anlat.Sende kalanları,kalmayanları,senden alınanları,alanları söyle.
Söyle,kimdir duvarlarını kanatan,Umeyr'in canını yakan,babayı oğuldan ayıran,İbrahim'in katili kim?
Kim hain,kim zalim,kim doğru,kim yanlış?
Zeytin ağaçlarını yakanı söyle bana.Dallarını kıranı,seni öksüz koyanı.Hadi bir konuş.Sen kiminsin?Kim,senin?
Anlat,anlat ki öfkemin tadı çıksın.Anlat ki,sevdamın adı olsun. Çocuklar,neden neden ölür anlasınlar.Sen ki ölen her çocuğun son nefesi,son duasısın.
Ey kutlu kent;
Kalbimi sana gömdüm.Bırak,hep orda kalsın.Kalsın da,canım yansın.Sende İsa hayat bulsun.Sende duam kabul olsun.Herkeslere ve herşeylere inat,anlat sende olanları.

Yaşattıklarını ve yaşadıklarını bir bir ortaya dök,hadi.Hadi,ağlayamayanlara inat,ağlat beni.Ben de bir kez daha diril.Ölen her çocukta,atılan her taşta birkez daha konuş.Anlat,gördüğün bütün mucizeleri.

Güller sahibini anlat,göğe çekilenleri,melekleri,hergün secdeye varanları anlat.O secde de can verenleri.

Neden,müezzinlerinin sesi can yakar,söyle?Neden,ezanların yarım kalır?Neden,sende oynanan oyunlarda ebelenen hep senin çocukların kalır?
Bir Millet,nasıl katledildi,anlat bana.Verilen sözleri,edilen yeminleri,her yeminde ölenleri anlat bana.

Anlat ki;yüzüm kızarsın,içim yansın.Senden,birkez daha utanayım.Ağlayamamazlığıma kızayım ve aynalara küseyim.Senin için konuşamayan dilim,adını andıkça tutulsun.Ölen her bebekte,beni bin kez kefenle.

Ey Kudüs;
Ey,yıldızlara yakın şehir;


İlk,sende parlayan yıldızlar adına,atılan taşların,akıtılan gözyaşların adına,bende kalan sevdan ve sende biten her can adına.
Biliyorum,bir gün çiçek açacak zeytin ağaçların,birgün oyunlarının adı değişecek ve sende ölmeyecek çocuklar,sende yanmayacak yürekler.Ve yine, en güzelinden şarkılar söylenecek ve sen gözlerinde umut,üzerinde gül kokun,yeniden hayat bulacaksın.Bende ise,hayeller hiç bitmeyecek.

Ey Kudüs;
Ey canım;
Ey sevgilim;
Her taşta bir Musa öfkesi;
Her taşta bir Eyyub duası;
Her taşta bir umut;
Ve her taş bir hayat;
Her hayat bir çocuk;
Her çocuk KUDÜS

Allah'ım gönlümde olanı hakkımda hayırlı eyle, hakkımda hayırlı olana gönlümü razı eyle.(amin)
Ömür Dediğin Üç Gündür,
Dün Geldi Geçti Yarın Meçhuldür,
O Halde Ömür Dediğin Bir Gündür,O Da Bugündür.