Abas ibnu Mirdas es.Sülemi r.a. anlatildigina göre:
Efendimiz (s.a.v.) Bir arafe günü aksami ümmeti icin
magfiret duasinda bulunmus.
ALLAH c.c. de duaya söyle bulundu:
Ben, zalimler haric ümmetine magfiret buyurdum. Zira
ben zalimlerden mazlumlarin intikamini mutlaka alacam.
Resülullah: " Ey Rabbim"Dilersen mazlumlara cennetini
ver, zalimleride afedersin sen" dedi.
O aksam ALLAH bu duasina icabet edmedi. Resülullah
Müzdelifede sabah namazini kilinca duasini tekrar eddi.
Sonra hemen cevap verildi.
Efendimiz bunun üzerine memnuniyeten gülmüstür,
Hz. Ebu Bekr ve Ömer r.a.:
Annem babam sana feda olsunlar!
Simdiye kadar bu saatlerde hic gülmezdiniz.
Sizin nur yüzünüzü güldüren sebeb nedir?
ALLAH c.c sizi sevindirsin insALLAH....
Resüllah:
ALLAH`in düsmani Iblis,ALLAH ìn ümmetimin hepisini magfiret
buyurdugunu ögrenince, yerden toprak alip kendi yüzüne
sacti ve "Yaziklar olsun bana!" Helak oldum, her emegim
bosa gitti diye bagirip cagirmaya basladi.
Onun bu acizligini ve üzüntüsünü görmek beni mutlu eddi
ve güldüm, buyurdular......
